Kim jest komornik?

Przy Sądzie Rejonowym działa komornik (najczęściej kilku niezależnych), który zaliczany jest do grupy tzw. funkcjonariuszy publicznych. Podstawowym obowiązkiem komornika jest realizowanie orzeczeń sądu i egzekwowanie należności o dłużnika. Do innych czynności komorniczych należy doręczanie zawiadomień sądowych, poszukiwanie na zlecenie wierzyciela majątku dłużnika, sporządzanie spisu stanu faktycznego majątku, przed wydaniem orzeczenia, sporządzanie spisu majątkowego spadkodawcy oraz jego zabezpieczenie w przypadku roszczeń z nim związanych.

Komornikiem sądowym może zostać osoba, która ma ukończone studia prawnicze i posiada tytuł magistra prawa, odbyła aplikacje komorniczą i zdała egzamin komorniczy. Kolejnym warunkiem jest przynajmniej dwuletnia praca w charakterze asesora komorniczego. Dodatkowo osoba ubiegająca się o zdobycie takich uprawnień powinna ukończyć 26 lat i posiadać obywatelstwo polskie. Wymagania te nie muszą być spełnione przez sędziów, prokuratorów, radców prawnych i adwokatów oraz notariuszy i osób ze stopniem naukowym doktora nauk prawnych.
Komornika powołuje Minister Sprawiedliwości za pośrednictwem prezesa sądu apelacyjnego. Przed powołaniem Minister Sprawiedliwości zasięga opinii samorządu komorniczego. Podobnie, jak w przypadku powołania, komornik zostaje odwołany przez Ministra Sprawiedliwości. Dotyczy to sytuacji, kiedy rezygnuje on z pełnienia swoich obowiązków, z powodu choroby lub stanu zdrowia, który uniemożliwia dalsze pełnienie czynności. Innym powodem odwołania może być rażące naruszenie przepisów prawa, bądź ukończenie 70 roku życia.

Czynności komornicze regulowane są przepisami Kodeksu Postępowania Cywilnego pod nadzorem prezes Sadu Rejonowego. Są one związane są ze skuteczną ochroną prawa. Komornik realizuje orzeczenie sądu i przede wszystkim odzyskuje od dłużnika świadczenia pieniężne. Komornik może prowadzić egzekucje komornicze na terenie całego kraju. Za naruszenie powagi i godności urzędu, obrazę przepisów prawa, niewykonanie poleceń powizytacyjnych oraz wydatkowanie środków podlegających dokumentacji na działalność niezgodną z ich przeznaczeniem komornik odpowiada dyscyplinarnie. 

Swoje czynności komornik może wykonywać w dni robocze i soboty w godzinach od 7 do 21. Na wykonanie czynności w dni ustawowo wolne od pracy lub w godzinach nocnych musi uzyskać zgodę prezesa Sądu Rejonowego. Komornik sądowy przyjmuje interesantów w kancelarii komorniczej przy Sądzie Rejonowym.

Podstawą prawną wykonywania zawodu komornika jest ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji

Windykacja w Polsce

Polubowne postępowanie to inaczej windykacja miękka. Są to  kontakty między wierzycielem a dłużnikiem mające na celu zmotywowanie go do zapłaty lub ustalenie ugody z nowym planem spłaty. Jeśli klient zleci windykację firmie, to ona w jego imieniu kontaktuje się z dłużnikiem. Kontakty obejmują rozmowy telefoniczne, wiadomości tekstowe, e-maile etc. W czasie windykacji polubownej stosuje się też wysyłanie pism z wezwaniem do zapłaty.

Celem windykacji miękkiej jest:

  • Szybkie odzyskanie należności
  • Brak konieczności przechodzenia do długotrwałego i kosztownego procesu sądowego
  • Sprawdzenie sytuacji finansowej dłużnika celem upewnienia się, czy jest szansa na spłatę należności
  • Uaktualnianie telefonu, adresu itd. dłużnika, jeśli doszło do zmian w tym zakresie i z tej przyczyny dłużnik nie otrzymał wezwania do zapłaty.

Postępowanie sądowe to już etap windykacji twardej. Jeśli polubowne próby odzyskania należności nie przynoszą skutku, to niestety trzeba skorzystać z pomocy sądu. Postępowanie sądowe jest konieczne w sytuacji, gdy dłużnik w ogóle nie jest uchwytny. Jeśli nie da się z nim skontaktować to wierzycielowi zostaje tylko założenie sprawy sądowej. Co więcej, udowodnienie przed sądem, że podejmowano próby kontaktu, które jednak się nie powiodły, może przyspieszyć przychylny wyrok w sprawie.

Przed sądem sprawy o odzyskanie długu prowadzone są w dwóch trybach: jawnie z udziałem dłużnika i wierzyciela, według przepisów ogólnych albo według przepisów odrębnych o postępowaniu. Do tego drugiego trybu należą postępowania upominawcze, także te w trybie elektronicznym, lub nakazowe. W tych trybach posiedzenia są niejawne, bez rozprawy i udziału stron. Po wydaniu nakazu dłużnik ma dwa tygodnie na złożenie sprzeciwu w postępowaniu upominawczym albo zarzutów w postępowaniu nakazowym. Jeśli zrobi to skutecznie, to będzie konieczne wyznaczenie rozprawy w trybie zwykłym, zatem dojdzie do postępowania według przepisów ogólnych. Po postępowaniu sądowym rozpoczyna się postępowanie klauzulowe, którego celem jest uzyskanie klauzuli wykonalności.

Podstawą prawną działania wszystkim firm windykacyjnych na terenie Polski jest zasada swobody działalności gospodarczej wynikająca z Konstytucji oraz ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z ustawą podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach, z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa. Ponieważ żaden z przepisów nie zabrania prowadzenia działalności windykacyjnej możliwe jest świadczenie tego typu usług.

Ponadto firma windykacyjna korzysta z wszelkich  uprawnień jakie przysługują wierzycielowi. W kodeksie cywilnym w art. 354 § 1 wskazano, że dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje - także w sposób odpowiadający tym zwyczajom. Wynika z tego, że wierzyciel dysponuje wszelkimi środkami - poza oczywiście tymi, których prawo zabrania mu używać - do dokonywania wszelkich czynności, których celem jest doprowadzenie do spłaty zadłużenia.

Wskazane powyżej akty prawne określają tylko ogólne ramy działania przedsiębiorstwa windykacyjnego, natomiast szczegółowe zasady działalności uzależnione są od tego czy firma windykacyjna prowadzi działalność na zlecenie swoich klientów czy też działa w imieniu własnym.

Firma windykacyjna to przedsiębiorstwo o specjalistycznym profilu zajmujące się windykacją długów w imieniu i na zlecenie klientów lub we własnym interesie, jeśli przejmie w ramach cesji wierzytelności długi osób trzecich. Działające w Polsce w branży windykacji firmy nie muszą mieć żadnej licencji. Nie ma także norm prawnych regulujących ich funkcjonowanie w sposób szczegółowy.

Na rynku jest sporo firm operujących w branży windykacji, a do tak wymagającego pod kątem logistyki, znajomości prawa, umiejętności kontaktów z dłużnikami procesu, jakim jest windykacja, warto wybrać windykatora z doświadczeniem i o nieposzlakowanej opinii. 

Podstawą prawną działania firm windykacyjnych jest zasada swobody działalności gospodarczej, która jest zagwarantowana w Konstytucji, a także wynika z Ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Z kolei Kodeks cywilny zawiera definicję dłużnika, z której wynika, że wierzyciel ma prawo użyć zgodnych z prawem środków, celem odzyskania swojej należności – patrz art. 354. § 1: „Dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje – także w sposób odpowiadający tym zwyczajom.”

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Previous post Jak współpracować z komornikiem?
Next post Rodzaje roszczeń windykacyjnych