Kim jest komornik?

Przy Sądzie Rejonowym działa komornik (najczęściej kilku niezależnych), który zaliczany jest do grupy tzw. funkcjonariuszy publicznych. Podstawowym obowiązkiem komornika jest realizowanie orzeczeń sądu i egzekwowanie należności o dłużnika. Do innych czynności komorniczych należy doręczanie zawiadomień sądowych, poszukiwanie na zlecenie wierzyciela majątku dłużnika, sporządzanie spisu stanu faktycznego majątku, przed wydaniem orzeczenia, sporządzanie spisu majątkowego spadkodawcy oraz jego zabezpieczenie w przypadku roszczeń z nim związanych.

Komornikiem sądowym może zostać osoba, która ma ukończone studia prawnicze i posiada tytuł magistra prawa, odbyła aplikacje komorniczą i zdała egzamin komorniczy. Kolejnym warunkiem jest przynajmniej dwuletnia praca w charakterze asesora komorniczego. Dodatkowo osoba ubiegająca się o zdobycie takich uprawnień powinna ukończyć 26 lat i posiadać obywatelstwo polskie. Wymagania te nie muszą być spełnione przez sędziów, prokuratorów, radców prawnych i adwokatów oraz notariuszy i osób ze stopniem naukowym doktora nauk prawnych.
Komornika powołuje Minister Sprawiedliwości za pośrednictwem prezesa sądu apelacyjnego. Przed powołaniem Minister Sprawiedliwości zasięga opinii samorządu komorniczego. Podobnie, jak w przypadku powołania, komornik zostaje odwołany przez Ministra Sprawiedliwości. Dotyczy to sytuacji, kiedy rezygnuje on z pełnienia swoich obowiązków, z powodu choroby lub stanu zdrowia, który uniemożliwia dalsze pełnienie czynności. Innym powodem odwołania może być rażące naruszenie przepisów prawa, bądź ukończenie 70 roku życia.

Czynności komornicze regulowane są przepisami Kodeksu Postępowania Cywilnego pod nadzorem prezes Sadu Rejonowego. Są one związane są ze skuteczną ochroną prawa. Komornik realizuje orzeczenie sądu i przede wszystkim odzyskuje od dłużnika świadczenia pieniężne. Komornik może prowadzić egzekucje komornicze na terenie całego kraju. Za naruszenie powagi i godności urzędu, obrazę przepisów prawa, niewykonanie poleceń powizytacyjnych oraz wydatkowanie środków podlegających dokumentacji na działalność niezgodną z ich przeznaczeniem komornik odpowiada dyscyplinarnie. 

Swoje czynności komornik może wykonywać w dni robocze i soboty w godzinach od 7 do 21. Na wykonanie czynności w dni ustawowo wolne od pracy lub w godzinach nocnych musi uzyskać zgodę prezesa Sądu Rejonowego. Komornik sądowy przyjmuje interesantów w kancelarii komorniczej przy Sądzie Rejonowym.

Podstawą prawną wykonywania zawodu komornika jest ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji

Windykacja w Polsce

Windykacja to proces odzyskiwania własności za pomocą zdefiniowanych w przepisach prawa środków. Poprzez zbiór czynności prawnych oraz procesowych wierzyciel – zatem osoba mająca prawo do danego świadczenia pieniężnego lub niepieniężnego – dochodzi należnych kwot lub przedmiotów od dłużnika.

Windykacja to proces legalny, o ile w czasie podejmowanych działań odzyskiwana długu nie dochodzi do łamania  prawa. Windykacja ma na celu zmotywowanie dłużnika do spłacenia zobowiązania. Proces windykacji rozpoczyna się w momencie, gdy dłużnik nie spłacił na czas zobowiązania, a np. nie można nawiązać z nim kontaktu.

Wyróżnia się kilka rodzajów windykacji, m.in. ze względu na stosowane środki i narzędzia mówi się o:

  • windykacji miękkiej
  • windykacji twardej

Jeśli chodzi o kraj pochodzenia dłużnika, od którego windykuje się należności, występuje:

  • windykacja krajowa
  • windykacja zagraniczna.

Windykacja to proces odzyskiwania własności za pomocą zdefiniowanych w przepisach prawa środków. Poprzez zbiór czynności prawnych oraz procesowych wierzyciel – zatem osoba mająca prawo do danego świadczenia pieniężnego lub niepieniężnego – dochodzi należnych kwot lub przedmiotów od dłużnika.

Windykacja to proces legalny, o ile w czasie podejmowanych działań odzyskiwana długu nie dochodzi do łamania  prawa. Windykacja ma na celu zmotywowanie dłużnika do spłacenia zobowiązania. Proces windykacji rozpoczyna się w momencie, gdy dłużnik nie spłacił na czas zobowiązania, a np. nie można nawiązać z nim kontaktu.

Wyróżnia się kilka rodzajów windykacji, m.in. ze względu na stosowane środki i narzędzia mówi się o:

  • windykacji miękkiej
  • windykacji twardej

Jeśli chodzi o kraj pochodzenia dłużnika, od którego windykuje się należności, występuje:

  • windykacja krajowa
  • windykacja zagraniczna.

Tradycyjnie wyróżniamy windykację sądową i pozasądową windykację należności. Do tej drugiej kategorii zalicza się też windykacja przedsądowa, a wystosowanie wezwania do zapłaty jeszcze przed sporządzeniem pozwu.

Windykacja sądowa stanowi próbę odzyskania należności w toku procesu sądowego. Pozwala ona uzyskać korzystne orzeczenie zasądzające na rzecz powoda, czyli wierzyciela. Korzystne orzeczenie może być wyrokiem, ale również nakazem zapłaty albo innym dokumentem będącym tytułem egzekucyjnym. Gdy wierzyciel uzyska korzystne orzeczenie, sprawa jest kierowana na drogę egzekucji komorniczej. Ten rodzaj windykacji wymaga zazwyczaj wsparcia radcy prawnego lub adwokata, którzy reprezentują wierzyciela na wszystkich etapach procesu. Osoba niebędąca profesjonalnym pełnomocnikiem nie ma tak szerokich praw do reprezentacji wierzyciela jak radca czy adwokat. W związku z tym zazwyczaj nie może reprezentować klienta w postępowaniu sądowym. Tryb właściwy dla windykacji sądowej uwzględnia tryb określony w kpc.

Za to w przypadku windykacji przedsądowej, określanej też jako miękka i polubowna, nie ma aktualnie żadnych szczególnych regulacji. W rezultacie dosłownie każdy może być windykatorem na tym etapie. Nie istnieją szczegółowe regulacje w kwestii trybu przeprowadzania procesu windykacyjnego, dlatego windykatorzy mają w tym zakresie bardzo dużą dowolność. Jedynym, co ich ogranicza, są przepisy prawa karnego.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Previous post Jak współpracować z komornikiem?
Next post Rodzaje roszczeń windykacyjnych